- uwypuklenie
- béim
Słownik Polsko-Irlandzki. 2008.
uwypuklenie
Look at other dictionaries:
anewryzm — m IV, D. u, Ms. anewryzmzmie; lm M. y med. «workowate uwypuklenie tętnicy powstałe wskutek rozciągnięcia lub uszkodzenia jej ścianki, zwykle w następstwie kiły, miażdżycy i urazów; tętniak» ‹z gr.› … Słownik języka polskiego
biceps — m IV, D. a, Ms. bicepssie; lm M. y pot. «mięsień dwugłowy ramienia u człowieka, tworzący przy skurczu wyraźne uwypuklenie na przedniej stronie ramienia» ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
języczek — m III, D. języczekczka, N. języczekczkiem; lm M. języczekczki 1. zdr. od język w zn. 1 Kot lizał się ostrym języczkiem. 2. «u człowieka i niektórych ssaków: stożkowate uwypuklenie podniebienia miękkiego skierowane ku jamie gardłowej» 3. «część… … Słownik języka polskiego
krtaniowy — przym. od krtań ∆ Wyniosłość krtaniowa «uwypuklenie na przodzie szyi, wyraźniejsze u mężczyzn, utworzone przez chrząstkę tarczowatą krtani; jabłko Adama» ∆ Wziernik krtaniowy «lusterko do badania krtani» … Słownik języka polskiego
narośl — ż V, DCMs. naroślśli; lm M. e, D. naroślśli «uwypuklenie, zgrubienie występujące najczęściej na powierzchni ciała lub narządu u ludzi lub innych organizmów żywych, będące często objawem jakiegoś schorzenia; guz» Narośl na nodze. Pnie drzew… … Słownik języka polskiego
retusz — m II, D. u; lm M. e, D. ów ( y) «wykończenie, poprawka, uzupełnienie gotowego rysunku, obrazu; mechaniczne albo chemiczne poprawienie negatywu lub pozytywu fotograficznego przez usunięcie zbędnych i uwypuklenie istotnych szczegółów; retuszowanie» … Słownik języka polskiego
tętniak — m III, D. a, N. tętniakkiem; lm M. i med. «workowate uwypuklenie tętnicy powstałe wskutek rozciągnięcia ściany tętniczej lub rozdarcia jej błony wewnętrznej, zwykle wskutek miażdżycy, kiły lub urazu» … Słownik języka polskiego
uchyłek — m III, D. uchyłekłku, N. uchyłekłkiem; lm M. uchyłekłki anat. «workowate lub w kształcie kieszonki uwypuklenie w ścianie narządu, np.: przełyku, jelita, pęcherza moczowego» … Słownik języka polskiego
wybrzuszać — ndk I, wybrzuszaćsza, wybrzuszaćają, wybrzuszaćał wybrzuszyć dk VIb, wybrzuszaćszy, wybrzuszaćszył, wybrzuszaćszony zwykle w imiesł. biernym «nadawać czemuś kształt wypukły; robić pękatym» Wybrzuszona podłoga. Wybrzuszony strop. Wiatr wybrzuszył… … Słownik języka polskiego
wydymać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wydymaćam, wydymaća, wydymaćają, wydymaćany {{/stl 8}}– wydąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Va, wydymaćdmę, wydymaćdmie, wydymaćdmij, wydymaćdął, wydymaćdęli, wydymaćdęty {{/stl 8}}{{stl 7}} dmuchając w coś,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
